Een blik op de toekomst

Vaak krijg ik het gevoel dat mensen vooral denken dat milieuvriendelijk leven, wil zeggen dat je terug wil naar het stenen tijdperk. Ik besef ook dat veel van de oplossingen die ik in mijn blogposts aanbreng, er op neer komen dat we een stap terug zetten. Niets is minder waar. Ik hou van technologie en ben verbaasd wat er allemaal mogelijk is. Tenminste als het in functie van een groenere wereld is.

Vandaar dat ik met een kinderlijk enthousiasme uitkeek naar de aankomst van de Solar Impulse in New York. Je hebt er misschien al van gehoord. In 2011 landde het vliegtuig op zonne-energie in België. Ik ben toen niet kunnen gaan kijken, maar was al een grote fan van dit initiatief. Ik kon maar niet geloven dat we al zo dicht stonden, bij alles wat je in de science fiction films te zien krijgt. Dit vliegtuig komt recht uit de toekomst gevlogen.

In februari 2013 werd het vliegtuig uit elkaar gehaald om met een jumbo jet naar Amerika te vliegen – hoe ironisch – voor de missie: Across America. Op 21 februari 2013 landde het op Amerikaanse bodem en werd in enkele weken tijd in elkaar gestoken. Op 3 mei 2013 steeg het vliegtuig op in San Fransisco met piloot Bertrand Piccard. Er kan slechts één piloot aan boord, dus moest de trip met tussenlandingen gebeuren. Het vliegtuig zou echter zonder problemen de trip in één keer kunnen maken. Na een vlucht van 19u landde het vliegtuig in Phoenix.

Je kon het hele gebeuren live volgen op de website. Er was streaming vanuit de cockpit en je kon vragen stellen aan de piloot via twitter (@solarimpulse). Tijdens de eerste vlucht stelde iemand de vraag of hij geen schrik had. Piccard antwoorde: Ik heb geen schrik in dit vliegtuig. De gevolgen die gewone vliegtuigen hebben op ons milieu, dat geeft me angst.

De tussenstops werden gekozen op basis van geografische ligging, maar ook omwille van de gevolgen van klimaatsverandering op deze steden. Phoenix moest onlangs de record temperatuur van 50°C noteren. Toen het vliegtuig in Phoenix landde sprak de gouverneur van Arizona (Janice Brewer) deze mooie woorden: “Thank you, thank you for sparking the world’s imagenation.” De vlucht kende ook tegenslagen, zo bleef het vliegtuig langer dan voorzien in Phoenix door het slechte weer. Op 22 mei steeg het vliegtuig uiteindelijk op richting Dallas. Maar ook dat was niet zonder gevaren. In Dallas was er een sterke veranderlijke wind, waardoor de landing bijzonder spannend was. De vlucht duurde 18u 21min en legde 1541km af. Dat is de langste afstand die een vliegtuig op zonne-energie ooit heeft gemaakt.

Op 4 juni ging het van Dallas naar St. Louis in de staat Mississippi. De volgende stap was Washington D.C. met een tussenstop in Cincinnati. De tussenstops zijn louter uit praktische overwegingen. Volgens Piccard kan het vliegtuig theoretisch gezien voor altijd blijven vliegen, aangezien het geen brandstof nodig heeft. Op 16 juni kwam het vliegtuig aan in Washington D.C. Het spreekt voor zich dat het team van Solar Impulse gebruik heeft gemaakt om hun verhaal en bevindingen over te maken aan de senatoren van de United States. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er toch enkele hebben geluisterd.

De laatste vlucht ging van Washington D.C. naar New York City. Twee maand lang had ik op dit moment zitten wachten en op 5 juli kwam eindelijk het verlossende bericht dat de vlucht gepland was. Op 6 juli 2013 om 4.46u begon de Solar Impulse aan zijn laatste vlucht. Om 23.09u landde het in John Kennedy Airport na een stresserende vlucht. In één van de vleugels was een scheur ontdekt, waardoor een deel van het materiaal was los gekomen. De vlucht kon gelukkig verder vlekkeloos verlopen en ook de landing was geslaagd.

Op zondag 14 juli was het dan eindelijk zover en kon ik het vliegtuig gaan bezoeken. Tot mijn grootste spijt stond het in een donker hangar waardoor de foto’s iets minder geslaagd zijn. Mijn eerste blik op het vliegtuig was overdonderend. Het is immens en toch zo klein! Het is bijna even breed als een Boeing 747 (Solar Impulse: 63,40m – Boeing 747: 68,50m). Het is wel een pak korter (21,85m). Het weegt even veel als een klein wagen en heeft de motoraandrijving van een scooter. Het kan maximum 8500m hoog en maximum 70km/u.

Het is moeilijk te beschrijven wat een impact het zicht van zo’n magnifiek staaltje technologie op je heeft. Ik werd er alvast even stil van. Er valt nog zoveel meer te vertellen over deze missie. Ga vooral even zelf kijken naar de prachtige beelden van de vluchten. Ik wil alleen nog meegeven dat dit project voor mij het ultieme voorbeeld is van hoop en dat de piloten in mijn ogen echte helden zijn.

In 2015 zal de nieuwe Solar Impulse een poging doen om rond de wereld te vliegen. Ik kijk er alvast naar uit.

– See more at: http://www.visitamagazine.be/blog/een-blik-op-de-toekomst#sthash.BnPAGmPv.dpuf