Raw food is een echte hype in New York. Zelf had ik er al eens van gehoord, maar nog nooit echt dieper onderzocht. De eerste gedachten die in me opkwamen; wel praktisch zo’n rauw voedsel, dan hoef je niet te koken. Gevolgd door: dus dat kan je eigenlijk alleen maar salades eten? Hier klopt iets niet. Ik begon dus met een onderzoek.
Raw food betekent letterlijk rauw voedsel, dus niet gekookt of verwerkt biologisch en wild voedsel. Hoewel de meeste raw foodies veganisten (geen dierlijke producten) zijn, is dat niet persé een voorwaarde. Je kan ook rauwe eieren, vis en vlees aan je dieet toevoegen. Zo heb je verschillende raw restaurants die zich focussen op vis en schaaldieren, eigenlijk gewoon een sushi restaurant zonder rijst.
Het principe is dat je voedsel niet warmer mag worden dan 40°C. Op die manier zouden de essentiële vitaminen en enzymen behouden blijven. Het gaat om een zuivere keuken dat zo veel mogelijk de natuur respecteert en het voedsel zo weinig mogelijk bewerkt. Wie zoals mij dacht dat er dan weinig werk aan was, heeft het mis. Zo moeten granen en noten lang geweekt worden om ze te kunnen gebruiken. Sommige soorten granen moeten eerst kiemen, omdat ze anders te hard zijn. Daarnaast gebruikt men in de rauwe keuken blenders, sapcentrifuges en dehydrators. (Lees: veel werk)
Mijn plan om thuis eens een rauwe maaltijd klaar te maken, viel dus al in het water. We schakelen dus over op plan B en gaan op zoek naar raw en vegan restaurants. Ik vind er een aantal, waaronder een fancy en prijzig restaurant, One Lucky Duck. De oprichtster heet Sarma Melngailis en heeft naast haar twee restaurants ook al twee boeken geschreven over raw vegan food. Ik hoop ooit deze dame eens te interviewen en in One Lucky Duck te gaan eten, maar voorlopig hou ik het iets meer bescheiden.
Het eerste raw restaurant dat ik doe, ligt in The East Village en heet Rockin Raw. Het is een vrij klein restaurant dat gezellig aangekleed is. Ik krijg totaal geen geiten-wollen-sokken gevoel waar ik me op had voorbereid. Geef toe dat de keuze om rauw te eten wel vrij vergaand is en dus wat doet denken aan hippies van het nieuwe millennium. Niets is minder waar. Mocht je hier binnenwandelen zou je niets merken tot de kaart voor je ligt. En zelfs dan, want er staan pasta en taart op de menu. Het enige opvallende is dat ik helemaal alleen zit in het restaurant.
Ik bestudeer de kaart en neem als voorgerecht de veggieballetjes. Ik krijg twee grote bruine ballen in een oranje saus. De ballen doen een beetje denken aan falafel, maar dan een pak minder sappig en met meer noten. De saus is lekker, maar heel basic. Niet echt het meest geslaagde voorgerecht.
Voor het hoofdgerecht kies ik voor de pasta. Aangezien echte pasta moet gekookt worden, gebruiken ze in de rauwe keuken courgette om pasta sliertjes mee te maken. Ik vind het jammer dat ze het dan pasta noemen. Geef mij maar een origineel gerecht dan iets dat op iets anders moet lijken. Op zich kan je niet veel fout doen met dit gerecht, maar helaas gaat het volledig verkeerd. De saus maskeert de smaak van de courgettes volledig en is ontzettend pikant. Ik kan wel wat pikant hebben, maar dit gerecht is eentonig en smakeloos. Ik laat dan ook de helft liggen.
Om toch nog iets positief uit de ervaring te halen, bestel ik dessert. De ober raadt me de chocoladetaart aan. Op het eerste zicht zag het er nog lekker uit met de bergen chocolade, maar helaas was het een kleine ramp. Ik heb nog nooit van mijn leven een dessert laten staan, maar voor alles is een eerste keer. Dit was dus geen geslaagd experiment. Mijn eerste ervaring met raw food zal ik niet snel vergeten. Helaas voor de verkeerde redenen. Ik zag al op tegen het tweede geplande bezoek aan een rauw restaurant.
Een week later geef ik het opnieuw een kans en ga naar Rawlicious Soho. Een groot restaurant met een chic interieur en ongeveer twintig man aan de tafels. Bij het bestuderen van de kaart zie ik enkele gelijkaardige gerechten als op de menu van het vorige restaurant. Ik word al wat nerveus. Als voorgerecht ga ik dan maar voor de spring rolls. Die maak ik thuis ook en daar kan niet veel mis mee gaan. Wonderbaarlijk zijn ze veel lekkerder dan mijn versie. De gebruikte groenten zijn pittig en lekker (Ik heb nog altijd niet gevonden welk soort bladgroen ertussen zat) en de dip was overheerlijk. Opgelucht haal ik adem en geniet van mijn gerechtje. De eerste punten voor de rauwe keuken zijn binnen.
Na vorige keer skip ik de pasta en ook voor de pizza heb ik deze keer niet genoeg lef. Ik ga voor de veggieburger, die een schot in de roos blijkt te zijn. De veggieburger kan je een beetje vergelijken met de veggieballen uit het vorige restaurant, maar dan met veel betere textuur en heel lekker smaak. De mangosalsa en advocadocreme maken het gerecht af. Ik kijk al uit naar het dessert.
Voor het dessert laat ik de ober terug iets aanbevelen. Ook hier is de chocoladetaart blijkbaar het van het (ofwel kijken mensen gewoon naar mij en denken ze chocolade). Ik kan je verzekeren dat de chocoladetaart hemels was. De bittere chocoladesmaak was heerlijk uitgesproken, maar toch met een zoete toets. Waar in het vorige restaurant de bodem een ramp was, is hij hier lekker knapperig en met een subtiele cacao smaak. De frambozen coulis zorgt voor een frisse smaak waarmee het gerechtje helemaal af is. Dit was een topper restaurant bezoek en ik kom zeker nog terug.
Rauwe keuken kan dus best wel bijzonder lekker zijn en is zeker de moeite waard om eens te proberen. Ik had meer of voldoende gegeten, maar dan zonder het opgeblazen gevoel. Mijn vertering liep pakken beter en de volgende dag voel je het verschil. Ik begrijp heus wel waarom mensen rauw eten, maar ik heb af en toe wat warmte nodig. Op vlak van prijs moet je ook rekening houden dat het iets duurder is dan een gemiddeld restaurant bezoek. In België kan je terecht in Antwerpen bij Eten Vol Leven.
