Het concept Cradle to Cradle komt uit het boek van William McDonough en Michael Braungart: Cradle-to-Cradle: Remaking the Way We Make Things. De kern van hun visie valt samen te vatten als: afval = voedsel.
Kersenboom
Bij Cradle to Cradle is het juist de bedoeling dat alle materialen waaruit een product is samengesteld na hun leven gebruikt kunnen worden om een ander product mee te maken. Dit zonder kwaliteitsverlies en zonder restproducten die de afvalhoop vergroten. C2C gaat dus verder dan recycling. Gebruikte materialen moeten geschikt zijn om veilig en volledig terug in de biosfeer te worden opgenomen, of op een andere kwalitatieve manier hergebruikt kunnen worden.
Ter illustratie noemen McDonough en Braungart de kersenboom. Die produceert elk jaar massa’s bloesems en kersen met slechts één enkel doel; dat er eentje op de grond valt en ontkiemt tot een nieuwe kersenboom. Dat lijkt verspilling, maar natuurlijk dienen ook de andere bloesems en kersen een ander doel voor andere levensvormen, zoals bijen, vogels en ook de mens. Je kan een kersenboom zodanig niet betichten van verspilling of nutteloosheid, al gaat het voorbij de oorspronkelijke functie van de kersenboom zelf. Een kersenboom produceert geen afval, maar is net een verrijking voor z’n omgeving.
Dat is het hele concept in een notendop (of is het kersenpit?).
Breinoefening
Nieuw product kopen? Let er op welke materialen er gebruikt zijn en of deze al dan niet schadelijk kunnen zijn voor het milieu. Vallen al de grondstoffen van het product te recycleren en kunnen ze later – als het product z’n diensten heeft bewezen- alsdus bijdragen aan de vorming van een ander product. In dezelfde vorm of een compleet andere.
Een leuke breinoefening trouwens, die de wereld van veel onzinnige verspilling kan vrijwaren.
Minder slecht
Er worden vaak producten gemaakt die minder slecht zijn, minder vervuilend. Men gebruikt dan schonere grondstoffen, maakt iets zuinigere producten, enz. Dat betekent echter niet noodzakelijk dat deze producten dan ineens ook goed worden of ook in de toekomst bruikbaar zijn. Als er na de gebruikstermijn niets meer met het product gedaan kan worden, blijft het afval (= wieg tot graf).
C2C-keurmerk
Het Cradle to Cradle- principe werd na het boek verder ontwikkeld door het Environmental Protection Encouragement Agency (EPEA: Een internationaal instituut voor onderzoek en milieuconsulting in Hamburg).
Materialen die aan het cradle to cradle model voldoen kunnen een C2C-keurmerk krijgen. Alvorens dat keurmerk wordt toegekend dient een product aan de volgende maatstaven te voldoen:
- gebruik van milieuvriendelijke en gezonde materialen
- ontwerpen voor het hergebruik van het materiaal
- gebruik van energie en water
- sociale verantwoordelijkheid
Het certificaat omvat vier verschillende niveaus: basic, silver, gold en platinum
Dit alles gaat zowel om bouwmaterialen, interieurdesign, persoonlijke en huiselijke verzorging, papier en verpakking, textiel, enz.
Alle geregistreerde producten vind je hier: http://c2ccertified.org/products/registry
Cradle to Cradle® is een geregistreerd handelsmerk van McDonough Braungart Design Chemistry LLC.
Een smakelijk voorbeeld C2C
Een leuk (en lekker) voorbeeld van C2C vind ik het Maya bier van Jessenhofke. Het water waarin de tarwegluten gewassen worden om seitan te maken, wordt hergebruikt om er lekker bier van te brouwen. Kijk, dat noem ik een goed idee! 😉
Het Maya bier is helaas nog niet gecertificeerd C2C, maar het is het uiteindelijk wel.
Mooi concept! Maar ik denk dat je dat niet zal kunnen uitvoeren van alle producten.
ik vind inderdaad dat we zo veel mogelijk producten moeten recycleren om zo andere producten te besparen en ze niet zo snel op te gebruiken