Hoe ga je met een dove hond om?

We zeiden steeds “Als we oud zijn adopteren we een hondje”. Maar vijf jaar geleden beseften ze ineens dat we eigenlijk altijd thuis zijn – we werken van thuis uit – en zelden weg gaan. Waarom dan nog wachten tot later?

Op de Facebook-pagina van het Noodasiel Lommel zagen we een hondje verschijnen dat bijna beschikbaar was voor adoptie.

Snoopy, een malthezer van 4 jaar die doof is. We zagen daar helemaal geen probleem in. We kregen wel eens de vraag of we hem wilden omdat hij zielig was door zijn doofheid, maar dat is eigenlijk nooit in ons opgekomen. Zielig dat hij in het asiel moest zitten, dat dan weer wel. Uiteindelijk bleek dat hij een paar dagen later 5 jaar zou worden.

Toen ik het asiel belde, zeiden ze me dat er al mensen interesse in hem hadden en de volgende dag langs zouden komen. Jammer voor ons, maar goed voor hem, natuurlijk. De volgende dat kreeg ik echter telefoon van het asiel dat die mensen niet waren komen opdagen. Dus als ik nog interesse had mocht ik langs komen.

Naar het asiel om het hondje te ontmoeten

Ik vond het heel erg spannend. De vrijwilliger leidde me meer naar de kooien. Eerst passeerden we een grote zwarte hond die er al langere tijd zat, en daarnaast zat Snoopy. De vrijwilliger opende de kooi en hij kwam er uit, was best enthousiasten duwde en tegen de vrijwilliger. Ik aaide Snoopy. Van het springen kreeg hij dorst en hij ging de kooi terug in om te drinken. Toen viel het meteen op dat hij doof was. Hij dronk, keek, dronk, keek, dronk en kwam terug. Aangezien ie niet hoorde als we eventueel terug weg zouden gaan, hield hij ons steeds in de gaten tijdens het drinken.

Dit is Snoopy op zijn 1ste of 2de dag bij ons.

Snoopy is nu 5 jaar bij ons en wordt 10 jaar, dus dat vond ik wel een mooie aanleiding om dit blogbericht te schrijven. Wij zijn superblij met hem en ook blij dat hij nu langer wij ons is dan dat hij niet bij ons is 🙂

Aangezien we in het begin heel wat verkeerd gedaan hebben, gingen er ook heel wat dingen mis. We hebben toen ook een hondengedragstherapeut laten komen. Geen haar op ons hoofd dat eraan dacht om hem terug naar het asiel te doen, maar kijken hoe we het anders moesten aanpakken, dat was heel belangrijk. Zowel voor ons als voor hem.

Daarom wil ik graag mijn verhaal delen met enkele tips hierbij zodat anderen meteen aan een liefdevolle relatie kunnen met hun dove hondje.

Achteraf gezien wisten we niet genoeg. We waren heel wat aan het opzoeken over verzorging en gedrag, maar hadden we deze tips op voorhand geweten was het voor ons en voor Snoopy een vele leukere ervaring geweest.

Raak een dove hond nooit zomaar aan

Sowieso raak je een vreemde hond nooit zomaar aan. Maar bij een dove hond is dat ook als die bij jou woont. Hij schrikt heel snel, zeker als je hem langs achter aanraakt. Als hij niet ziet dat er iets gaat gebeuren, is het geen wonder dat hij fel schrikt als hij ineens aangeraakt wordt en instinctief zicht gaat verdedigen.

Leer hem daarom van in het begin aan dat een aanraking ok is, door snoepjes te geven. Maar raak hem nooit zomaar aan zonder dat hij ziet dat je dat van plan bent.

In het begin beseften we niet dat het voor hem heel anders was en dat aanrakingen niet leuk voelden voor hem. We waren zo blij dat hij er was dat we hem constant knuffelden, vast hielden, aaiden.

Ook als we bij familie waren wilden die hem graag aaien en op de schoot pakken.

Het gevolg was dat hij het opeens helemaal beu was en aanviel. Dat was echt serieus schrikken. Wat gebeurde er? Dat lieve schattige hondje werd ineens een vuurspuwend monstertje.

Achteraf gezien had hij ons vast al een hele hoop signalen gegeven dat we moesten stoppen, maar dat begrepen we toen nog niet. Daarover zo meteen meer.

Is het door deze ervaring, of had hij dat al voordat we hem leerden kennen – dat weten we niet – maar hij heeft iets tegen handen. Als je je hand uitsteekt om iets op de grond op te pakken wat in de buurt van hem ligt, valt hij aan. Wat ik nu doe is met mijn rug naar hem gaan staan en het voorwerp met mijn voet wat verder van hem te duwen en het dan op te pakken.

Passeer een dove hond nooit langs achteren

Als je hem langs achteren passeert ziet hij je niet aankomen, maar in dit geval hoort hij jou ook niet aankomen. Het is dus steeds ongelofelijk schrikken voor hem. Ik snap nog altijd niet dat ik dat in het begin niet door had.

Ik ga nu in een boogje rond, zodat hij me wel ziet aankomen. Deze kleine aanpassing maakte een wereld van verschil in onze relatie.

Let goed op waar je loopt

Ik was nogal onhandig en liep vroeger over tegen, muren, kasten (vandaar ook al de meerdere hersenschuddingen) en hondjes. Hondjes en pootjes zijn zo al gevoelig, zeker als er een mens van vele kilo’s zwaarder op gaat staan. Doordat hij me niet hoorde aankomen (en ook niet zag als hij niet oplette) hebben we heel vaak tegen elkaar gebotst. Niet goed voor de relatie. Sinds ik daar heel goed op ben gaan letten, botsen we niet meer.

Zorg dat je dove hond jou steeds in de gate kan houden

Zoals ik in het begin al vertelde hield Snoopy ons in het asiel steeds in de gate tijdens het drinken. Dat is nog steeds zo, hij moet ons zien als hij drinkt. Maar ook als je rustig in de zetel zit, houdt hij elke pas goed in de gate om te zien waar je heen gaat. Hij kan je niet horen als je naar de keuken gaat, dus wil hij dat kunnen zien.

Blaas je hond wakker

“Je moet geen slapende honden wakker maken” is een gekende uitdrukking. Vandaar dat we Snoopy meestal ook niet wakker maken, maar als we toch dringend moeten vertrekken, blazen we heel zachtjes tegen zijn rugje. Alsof er een briesje over hem heen gaat en hij daarvan rustig wakker wordt.

Gebarentaal

Net zoals mensen kunnen honden ook gebarentaal leren. We hebben Snoopy niet echt allerlei dingen geleerd om te doen, vinden we ook niet nodig. Maar hij kent wel enkele gebaren. Kom hier, niet doen. Wanneer we op onze neus tikken gaat hij al snuffelend koekjes zoeken. Als hij er eentje gevonden heeft dan steken we soms onze duim op (goed gedaan). Dat verschil kent hij goed.

I.p.v. Met een clicker, kan je met licht of trillingen werken. Dit hebben wij niet specifiek gedaan. Met licht probeer ik soms wel de aandacht te trekken als hij ’s avonds nog even buiten door de tuin aan het hollen is.

Dove honden spelen minder

Echt spelen doet Snoopy niet veel. We hebben een pluche diertje met een touwtje en als we dat verder trekken dan kan hij eens goed te keer gaan, maar ander speelgoed raakt hij niet aan. De gedragstherapeut verklaarde dat op een heel logische manier. Het zijn de roofdieren die vooral spelen. Prooidieren doen dat niet want zij moeten constant op hun hoede zijn. Zo is het ook met Snoopy, hij moet veel meer op zijn hoede zijn, waardoor echt spelen niet aan hem besteed is.

Geniet van andere dingen

Misschien dat andere dove hondjes wel graag geknuffeld worden (omdat ze dat is geleerd), maar bij Snoopy is dat niet het geval. Nu genieten we op een andere manier van hem. Het contact als hij aan onze voeten ligt, naar hem kijken en lachen als hij gek doet. Ik heb het gevoel dat we van kleinere dingen genieten nu.

Behalve die kleine dingen is het ook leuk om met hem te gaan wandelen in het bos of aan zee. 🙂

Leer het gedrag en de signalen van een hond kennen

Een hond is geen mens en interpreteert dingen anders dan jou. Hij komt in jouw wereld dus moet jij ervoor zorgen dat je hem begrijpt en daarmee rekening houdt. Hij is ook iemand met gevoelens en niet zomaar een pluche dier waar je alles mee kan doen.

De gedragstherapeut raadde ons een boekje aan waar we heel veel aan hebben gehad: Kalmerende Signalen

Niet het meest mooi vormgegeven boekje, maar wel eentje dat aan te raden is aan iedereen die met honden te maken heeft. Hierin staan duidelijk de signalen die honden geven, maar omdat jij die niet begrijpt, gaat de hond een nieuw signaal geven tot er eentje bij is dat je wel begrijpt. Grommen, uitvallen en bijten zul je vast wel begrijpen. Maar dat is de laatste fase, hij heeft je al zo vaak iets duidelijk proberen te maken.

Zelf passen we soms nu ook deze signalen die hij begrijpt toe als we merken dat hij stress heeft.

En nog wat misverstanden uit de weg ruimen:

Een dove hond kan blaffen

Toen ik voor de 2de maal naar het asiel ging om Snoopy mee naar huis te nemen, moest ik veel meer kooien passeren. Alle honden waren aan het blaffen, behalve Snoopy. Ook toen we hem uit zijn kooi haalden en mee naar buiten namen, deed hij geen blafje.

2 dagen later stond hij in de gang en was het precies alsof hij zijn keel aan het schrapen was, toen kwam er een moeizaam blafje. Niet veel later blaft hij volwaardig en luid, héél luid. Mensen die niet zo goed horen, roepen vaak ook harden. En Snoopy blaft ook heel hard.

Een dove hond is een perfecte waakhond

We hebben Snoopy niet in huis gehaald als waakhond, maar dat is hij wel 😉 Als hij een kat in de tuin ziet, gaat hij flink te keer. Maar zelfs als hij niet ziet, waakt hij nog steeds. Hij gaat af op zijn reukzin. Het is al enkele keren voorgevallen dat wij de bel van de voordeur niet hoorden omdat we in de keuken bezig waren of buiten zaten, maar dat we door Snoopy wisten dat er iemand was. Hij ging aan de deur in de living liggen snuiven of begon te blaffen. Hij had de mensen aan de deur al lang geroken voordat wij iets door hadden.

Enkele voordelen:

• Als we langs een huis wandelen waar honden zitten te blaffen en Snoopy heeft ze niet zien zitten zal hij ook niet op hun geblaf reageren.
• Met nieuwjaar schrikt hij niet van het vuurwerk dat in de buurt aangestoken wordt.
• Hij kan extra goed zijn andere zintuigen gebruiken. De dierenarts zei dat voor honden sowieso hun reuk het belangrijkst is, belangrijker dan hun gehoor
• Als je iets laat vallen schrikt hij niet van het lawaai.

Zo, ik hoop dat je wat aan deze tips gehad hebt en ik denk dat ze niet alleen voor mensen met dove honden zullen helpen. Door een paar aanpassingen te doen en ons beter in hem in te leven hebben we nu heel veel plezier van hem. En hij hopelijk ook van ons.

Heb je zelf nog tips, deel ze gerust hier onderaan.