Een deel van de groene beweging dweept sinds kort ontzettend met het concept ‚lokaal eten en drinken’ en dan bedoelen ze niet dat je naar het dichtstbijzijnde restaurant gaat. Lokaal eten wil zeggen dat je eten in de buurt gegroeid en geproduceerd wordt. Alle ingrediënten moeten dus lokaal zijn, maar ze moeten ook lokaal verwerkt zijn. Het is inderdaad maar een vreemd fenomeen dat je groenten en fruit die perfect in België kunnen groeien, uit China of Zuid-Amerika komen. De afstand die ons voedsel aflegt, is gigantisch en totaal onverantwoord. Ik begrijp ook niet goed hoe zo’n voedsel nog vers kan zijn en lekker kan smaken. Plus je maakt het de lokale boeren niet gemakkelijk, wat jammer is.
Wat is lokaal voedsel?
Nu wat is in de buurt? De fanatiekelingen gaan voor een straal van 160km. Dat is de afstand van in Oostende tot in Leuven. Dus dan mag je enkel voedsel eten dat afkomstig is uit Vlaanderen. Een vrij grote uitdaging als je het mij vraagt. Voor mijn onderzoek heb ik het gehouden op de staat New York (bijna vijf keer zo groot als België).
In het eerste deel van mijn onderzoek, bekijk ik wat er nu eigenlijk uit New York kan komen en ik dus op mijn lokaal lijstje kan plaatsen. Ik begin bij groenten en fruit. Op een website vind ik een overzicht van de groenten en fruit die ik kan eten. Voor België kan je best de groentekalender downloaden.
In New York valt het best wel mee. Er zijn verschillende soorten groenten te verkrijgen en ik zie niet direct grote problemen. Bij het fruit is het een totaal ander verhaal. Geen appelsienen, citroen, kiwi, banaan en avocado. Dat zijn wel allemaal fruitsoorten die ik wekelijks koop. Wanneer ik wat verder onderzoek doe, mogen er nog een aantal items niet. Parmezaan, Balsamico azijn, wijn, koffie, specerijen, vanille, cacao. Met andere woorden, alles exotisch en gelinkt aan een streek buiten België/New York.
Het uitspitten van mijn kast
Dat zijn de logische producten die niet meer kunnen volgens het lokaal eten principe, maar dan zijn er nog de massa aan gewone producten. Wie zegt dat alles in mijn kast dat in New York verkrijgbaar is, ook effectief uit New York komt? Deel twee van het onderzoek, mijn kast uit spitten.
Welgeteld vier producten van de 54 komen uit New York. Dat is nu toch echt triestig! Het gaat over honing en maple syrup die ik op de lokale farmers market heb gekocht. Suiker van een lokale suikerfabrikant die ondertussen failliet is en bakpoeder.
Dertien producten uit mijn kast, komen uit de Verenigde Staten.
Als je denkt hoe groot de States zijn, dan snap je niet hoe niet al het voedsel toch minstens uit de VS kan komen. Op deze dertien producten staat duidelijk „Product of the U.S.A.”. Op 22 andere producten staat het adres van een Amerikaanse distributeur, maar geen informatie over waar de productie heeft plaatsgevonden of waar de ingrediënten vandaan komen. Ik probeer wat dingen op te zoeken, maar zonder resultaat. Het dichtste dat ik kom bij het nagaan van de herkomst, is een app dat Monsanto boycot, namelijk Buycott. Met deze app kan je de producten scannen en het geeft aan of er producten werden gebruikt van Monsanto. Geen enkele van de 22 producten kreeg een slechte beoordeling, maar ik heb nog altijd geen idee waar ze vandaag komen. De grootste uitdaging bij lokaal eten, is dus gewoon informatie vinden.
Veertien producten uit mijn kast, kwamen niet vanuit de VS.
Een overzicht:
- cashewnoten uit Vietnam
- pasta uit Italië
- agave siroop uit Mexico
- maple syrup uit Canada
- broodkruim uit Duitsland!!
- pijnboompitten uit Chili
- cacao uit Peru
- kokosnoot uit Sri Lanka
- pindakaas uit Canada
- olijfolie uit Italië
- quinoa uit Bolivië
- rijstnoedels uit China
- rijstvellen uit China
- groene linzen uit Canada
Vijf producten kan ik makkelijk meer lokaal krijgen. De andere producten zijn exotisch en zullen dus niet in New York worden gekweekt/gemaakt. Ik kan proberen om deze producten te vervangen door lokale alternatieven, maar cacao, cashewnoten en kokosnoot zullen nogal moeilijk worden.
Locale voeding in de winkel, een zoektocht
Het laatste onderdeel is de winkeltest. Ik moest kikkererwten halen en tomatensaus. Moest ik mijn eerste keuze nemen, dan kwamen de kikkererwten uit Chili en de tomatensaus uit Italië. Dat is toch te gek voor woorden. Na het uitvoerig omdraaien van alle blikken kikkererwten in de winkel, vind ik een blik uit Amerika. Hetzelfde geldt voor de tomatensaus. Het maffe is dat beide producten duurder zijn dan hun exotische variant.
Ik ben wel blij dat er een keuze is voor een iets meer lokale variant.
Oog voor lokale voeding
Helemaal lokaal eten is dus zeker niet aan mij besteed, maar je kan er wel oog voor hebben. Eerste stap is weten wat er lokaal is en wat niet. Wat je niet lokaal kan krijgen, koop je biologisch en fair-trade. Op die manier heb je controle over de kwaliteit en steun je lokale boeren in plaats van de grote landbouw producenten. Tweede stap is naar je lokale markt gaan of een winkel met streekproducten. Derde stap, wees kritisch in de winkel en maak gerichte keuzes. Je zal niet altijd een lokale variant hebben, maar als je er eentje te pakken krijgt, word je er toch een beetje geluk van.
